Διάλογος Ι

- Γεια.
- Γεια.
- Να κάτσω;
- Κάτσε. Δεν μου ανήκει το παγκάκι.
- Πως σε λένε;
- Α.
- Εμένα Γ. Χάρηκα.
- Θα δείξει.
- Συγγνώμη;
- Λέω θα το δεις στην πορεία αν χάρηκες πραγματικά.
- Χαχα.
- ...
- Τι κάνεις εδώ;
- Δεν ξέρω.
- Περιμένεις κάτι;
- Ναι.
- Τι;
- Δεν ξέρω.
- Χαχ, από δω είσαι;
- Όχι, από Αθήνα.
- Και πως βρέθηκες εδώ;
- Χαχ, δεν ξέρω.
- Χαμένη τύπισσα;
- Χρόνια τώρα.
- Θες να πάμε μια βόλτα;
- Εσύ θες;
- Ε ναι.
- Νομίζω έρχεται αυτό που περιμένω.
- Και τι είναι;
- Δεν ξέρω. Πάντως αισθάνομαι τι θα κάνει στη ζωή μου.
- Τι θα κάνει;
- Θα την αλλάξει.
- Και πως το ξέρεις ότι έρχεται;
- Εντάξει, πάμε βόλτα.
- Είσαι περίεργη.
- Ευχαριστώ.
- Μη το παίρνεις για κακό

- Μα δεν το πήρα.
- Πάμε;
- Πάμε.
- Τι κάνεις στη ζωή σου;
- Δεν ξέρω.
- Και τι ξέρεις τελικά;
- Ότι κάτι λείπει.
- Τι λείπει;
- Έχεις αναπτήρα.
- Ορίστε.
- ...
- Έχεις μια μαγευτική θλίψη.
- Εμένα για σκέτη μου κάνει, χωρίς μαγείες και χρυσόσκονες.
- Σε ενόχλησε αυτό που είπα;
- Ήρθε.
- Τι λες;
- Η βόλτα μας τελείωσε. Ευχαριστώ, ήταν όμορφα.
- Μα πού πας;
- Δεν ξέρω.
- Γιατί φεύγεις;
- Καμένο χαρτί είμαι. Μη σκαλίζεις τις στάχτες. Ποτέ δεν θα καταλάβεις τι θέλουν να σου πουν.
   Ποτέ δεν θα γίνουν χαρτί ξανά.

Σκόρπιοι άνθρωποι

   Τα μάτια σου. Τα χείλη σου. Τα χέρια σου. Το μούσι σου. Η σιωπή σου. Η φωνή σου. Η κραυγή σου. Οι ταχυπαλμίες σου. Τα αγγίγματα σου. Το πρόσωπο σου. Η φιγούρα σου στο σκοτάδι. Η σκέψη σου. Οι μικρές κοφτές ανάσες σου. Η εικόνα σου. Η ζωή σου. Η ζωή μου.

   Ψέματα, Εμετοί. Εφιάλτες. Παύση. Διακοπή παύσης. Εφιάλτες. Εμετοί.Ψέματα. Παύση. Παύση. Παύση. Γιατί δεν σταματάνε; Παύση. Παύση. Παύση. Καν' τα να σταματήσουν. Γιατί δεν σταματάνε;

   Το πάμε πάλι από την αρχή; Μια ολόκληρη ζωή να την πάμε πάλι από την αρχή; Δεν γίνεται. Θέλω να ξεκινήσω πάλι από την αρχή. Το προσπάθησα. Δεν γίνεται ακόμα. Όχι ακόμα. Σε λίγο.

   Πονάει.

   Πράσινα. Πάλι πράσινα. Δεν θέλω πάλι πράσινα. Κόκκινα. Έγιναν από την πίεση κόκκινα. Βραχνή φωνή. Σιωπή. Βαριά ανάσα. Σιωπή.

   Κάρβουνο. Μουντζούρες από κάρβουνο. Στο χαρτί. Στο πρόσωπο μου.

   Λέξεις. Στριμωγμένες η μία δίπλα στην άλλη. Όμορφες λέξεις. Άσχημες λέξεις. Σχηματίζουν προτάσεις. Λερώνουν το χαρτί. Λέξεις.

   Ναρκωτικά. Μέσα σε αυτά μια ολόκληρη παιδική ηλικία. Θυμάσαι; Θυμάσαι που με έπαιρνες αγκαλιά; Ήμουν μικρή. Ήσουν μαστουρωμένος. Θυμάσαι μικρός που τριγυρνούσες από εδώ και από εκεί με το κόκκινο κραγιόν της μάνας σου και ζωγράφιζες το σπίτι; Τώρα τριγυρνάς από εδώ και από εκεί με κόκκινα μάτια. Ναρκωτικά.

   Χάος.Σκέψεις. Τρελές σκέψεις από δω και από κει. Πολλές σκέψεις. Δεν έχουν σειρά. Μια τάξη αταξίας. Χάος.

   Μουσική. Μελωδίες. Θέλω να χορέψω. Δεν έχω την δύναμη. Θέλω να χορέψω. Μ' ακούς;

   Ψέματα, Εμετοί. Εφιάλτες. Παύση. Διακοπή παύσης. Εφιάλτες. Εμετοί.Ψέματα. Παύση. Παύση. Παύση. Γιατί δεν σταματάνε; Παύση. Παύση. Παύση. Καν' τα να σταματήσουν. Γιατί δεν σταματάνε; Παύση. Παύση. Παύση...