Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Καληνύχτα.

-Έχεις νιώσει ποτέ ότι αγαπάς και μισείς κάτι την ίδια ακριβώς στιγμή;
-Όχι.
-Τότε δεν με καταλαβαίνεις.
-Τι έγινε;
-Τίποτα.
-Πες μου.
-Τίποτα.
-Πες μου!
-Σ’αγαπώ.
-…
-Σε μισώ.
-…
-…
-Εγώ είμαι;
-Ναι.
-Γιατί;
-Φταις.
-Γιατί;
-Γιατί ήρθες.
-Μην μιλάς.
-Εσύ με ρώτησες.
-Με πλήγωσες.
-Συγγνώμη.
-Κλείσε το φως και ξάπλωσε.
-Δεν θέλω.
-Γιατί;
-Θέλω να βλέπω τα μάτια σου. να καταλαβαίνω τι θες να πεις πραγματικά.
-Χαχ…έλα κλείσε το φως.
-Όχι.
-Σε παρακαλώ.
-Όχι.
-Εντάξει.
-Θα μου πεις;
-Τι;
-Γιατί ήρθες;
-Δεν ήθελες;
-Πες μου.
-Ήθελα να σε δω.
-Είδες; Άμα είχα κλείσει το φως δεν θα καταλάβαινα ότι λες ψέματα.
-Φοβόμουν εντάξει;
-Τι;
-Εμένα.
-Γιατί;
-Πάντα τόσες ερωτήσεις κάνεις;
-Με ξέχασες.
-Ναι.
-Το ήθελες;
-Ναι.
-Τότε γιατί γύρισες;
-Δεν ξέρω.
-…
-Φεύγω.
-Καληνύχτα…και πάλι.


Ακούστηκε το χτύπημα της πόρτας και μετά από λίγο άναψε τσιγάρο και άρχισε να κλαίει.

Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2011

Gabriel Garcia Marquez "Φίλοι μου, σας αποχαιρετώ"



Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν αυτά που λέω εδώ.
Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.
Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.
Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...

Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.
Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.
Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.
Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.
Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.
Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί (όπως θα έλεγα εγώ:η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα, σύμφωνα με τον Ρίτσο) και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για 'σένα.
Στείλε αυτό το μήμυμα σε όποιους θέλεις.
Αν δεν το κάνεις σήμερα, αύριο θα είναι όπως και χθες. Κι αν δεν το κάνεις ποτέ, δεν πειραζει."
Οι ήρωες πεθαίνουν από αγάπη....

Παρασκευή 7 Οκτωβρίου 2011

Βουβά.


Δεν έχω το τηλέφωνο σου, δεν ξέρω καν αν έχεις τηλέφωνο, ξέρω μόνο το mail σου και την μάρκα των τσιγάρων σου. Ξέρω ότι δεν μιλάς πολύ και ότι σου αρέσει το φλερτ, σου αρέσει η επαφή και ότι τα μάτια σου είναι γλυκά. Ξέρω που μένεις και ότι η φωνή σου είναι όμορφη. Ξέρω πως θέλω να σου στείλω να δω τι κάνεις, αλλά φοβάμαι, φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι μην σε ενοχλήσω και δεν σου στέλνω. Ξέρω ότι θέλω ένα βράδυ μαζί σου και τίποτα άλλο. Να σε νιώσω, να σε αγγίξω, να ακούω την ανάσα σου στο αυτί μου. Ξέρω ότι θέλω να είμαι κοντά σου κι ας μην μένουμε κοντά. Ξέρω πως θέλω να σε δω άλλη μια φορά. Ξέρω πως ένα μόνο πράγμα μας κρατάει δεμένους στις ζωές μας και δεν μπορούμε να τις ενώσουμε. Ξέρω πως ποτέ δεν θα σε ξεχάσω και πάντα θα θυμάμαι αυτές τις ώρες που ήμασταν μαζί σε εκείνη την καφετέρια, μιλούσαμε χωρίς να σταματήσουμε και όχι δεν μιλούσαμε για να καλύψουμε αυτή την γαμημένη άβολη σιωπή, μιλούσαμε γιατί μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε για τα πάντα. Ξέρω πως όταν δεν είμαι καλά και έχω κάποιο πρόβλημα μπορώ να σου το πω. Ξέρω πως είσαι ο βουβός ερωτάς μου και ότι ποτέ δεν θα το μάθεις.



Υ.Γ. Μην με ξεχνάς κι ας έχουμε χαθεί μέσα στο πλήθος.