"Βρώμικα"

  Το θέμα με εμάς τους ανθρώπους δεν είναι ότι μαθαίνουμε από τα λάθη μας, είναι ότι μαθαίνουμε τα λάθη μας και τα επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά. Ζούμε μέσα σε αυτά. Το χειρότερο όμως; Δεν το παραδεχόμαστε.

  Βέβαια ποιος είμαι εγώ να κρίνω τους ανθρώπους; Ένας ακόμη άνθρωπος είμαι, που δεν ξέρει πολλά, δεν μιλάει πολύ, δεν ζει καλά, πράττει αυθόρμητα και γουστάρει το άγνωστο. Δεν είμαι κάτι εγώ για να κρίνω, μα έχω το δικαίωμα να παρατειρώ. Να παρατειρώ τα πάντα γύρω μου και να σκέφτομαι.
  Το πρόβλημα με εμάς τους ανθρώπους είναι πως από μικρά παιδιά ζούμε μέσα στην οικογενειακή πρέζα. Στην θρησκεία, στην πολιτική, στα πρέπει και στα μη, στα ταμπού και στις προκαταλήψεις, σε αυτή την οικογενειακή πρέζα. Από μικρά παιδιά μας λένε μακριά από τα ναρκωτικά αλλά εκείνη ακριβώς την στιγμή είναι που μας μπουκώνουν με το γαμήδι το ναρκωτικό αυτοί οι ίδιοι. Μας μπουκώνουν το μυαλό με κοσμοθεωρίες, χωρίς την άδεια μας. Μας λένε πως εμείς είμαστε οι κυρίαρχoι του μυαλού μας κι εκείνη την στιγμή είναι αυτοί που προσπαθούν να το κοντρολάρουν. Μας την δίνει αυτό. Ξέρουμε ότι είναι λάθος. Κι όμως όταν μεγαλώνουμε κάνουμε το ίδιο. Προσπαθούμε να πνίξουμε τα παιδιά με την ίδια πρέζα, που έπνιξαν εμάς.

  Αγαπητοί μου φίλοι εγώ έχω να σας πω ότι δεν την γουστάρω την θρησκεία σας, την πολιτική σας, τα πρέπει και τα μη σας, τα ταμπού σας, τις προκαταλήψεις σας. Δεν γουστάρω αυτή την πρέζα. Δεν γουστάρω την κοινωνία σας.
  Οι "βρώμικοι" άνθρωποι είναι αυτοί που ζουν πραγματικά. Οι "βρώμικες" στιγμές είναι αυτές που με γεμίζουν. Τα "βρώμικα" λόγια είναι αυτά που με ανάβουν σωματικά αλλά και ψυχικά. Οι "βρώμικες" ματιές είναι αυτές που μου δημιουργούν φαντασιώσεις.
  Έτσι θέλω να ζω. "Βρώμικα". Δεν σας είπε ποτέ κανείς πως όταν μπουκωθείς με "βρώμικο" σεξ και πρόστυχα λόγια, δεν θα νιώσεις την ανάγκη για αυτή την οικογενειακή πρέζα; Δεν θα είσαι πλέον εξαρτημένος από το γαμήδι;
  Αυτό γουστάρω εγώ.