Λένε πως η κακή αρχή είναι το ήμισυ του τίποτα και η καλή είναι το ήμισυ του παντός. Όταν όμως το τίποτα και το πάντα συναντιούνται γίνεται μια ανάμειξη συναισθημάτων και προκαλείται μια έκρηξη, είναι καλή ή κακή αυτή η έκρηξη όμως; Πώς γίνεται αυτό που για εσένα κάποτε ήταν τα πάντα τώρα να είναι ένα τίποτα ή αυτό που ήταν το τίποτα τώρα να είναι τα πάντα; Πώς γίνεται το πάντα και το τίποτα να σε γεμίζουν και να σε αδειάζουν την ίδια ακριβώς στιγμή; Πώς μπορείς να ξεχωρίσεις το πάντα και το τίποτα αφού είναι τόσο διαφορετικά μα και τόσο ίδια μεταξύ τους ταυτόχρονα; Και όταν οι ερωτήσεις γεμίζουν το μυαλό σου δεν ξέρεις τι να πρωτοαπαντήσεις προσπαθείς να βάλεις σε μια σειρά τα πράγματα που θα ξεκινάνε από το τίποτα και θα τελειώνουν στο πάντα και εκεί καταλαβαίνεις τι αξίζει πραγματικά ή τι θέλεις εσύ να αξίζει. Όταν πληγωνόμαστε αποφασίζουμε με το μυαλό, αυτό που ήταν τα πάντα για εμάς να γίνει το τίποτα αλλά η «εντολή» αυτή αργεί να φτάσει στην καρδιά και όταν το τίποτα αρχίζει να σε χρωματίζει με συναισθήματα τότε αποφασίζεις με την καρδία πως είναι τα πάντα πλέον για εσένα και αυτή την «εντολή» αργεί να την καταλάβει το μυαλό, ξαφνικά αλλάζουν τα πράγματα. Όταν τα συναισθήματα σου είναι έντονα, σε θολώνουν μέσα σου και δεν μπορείς να καταλάβεις τι πραγματικά είναι αυτό που θες να αγαπήσεις και τι αυτό που θες να μισήσεις, δεν ξέρεις αν είσαι γεμάτος ή άδειος. Όταν αγαπάς κάποιον πολύ θα κάνεις τα πάντα για να είναι καλά και δεν θα κάνεις τίποτα που να τον πληγώσει, η διαφορά και η ομοιότητα την ίδια στιγμή. Η έκρηξη των συναισθημάτων δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή, είναι επικίνδυνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου