Αν ποτέ ακούσεις έναν ψίθυρο τη νύχτα ενώ κοιμάσαι, μην φοβηθείς, ο άλλος σου εαυτός προσπαθεί να σε μάθει κι ας είναι απαγορευμένο αυτό. Αν ποτέ κοιτάξεις στον καθρέφτη και δεν σε αναγνωρίσεις, μην τρομάξεις, είσαι εσύ, όπως σε άφησες να γίνεις. Αν κοιτάξεις πιο καλά τα μάτια τον άλλον θα μάθεις τι θέλουν να σου πουν κι όταν το καταλάβεις ίσως να πονέσεις, μα τουλάχιστον θα ξέρεις. Αν πεις ποτέ πια, θα είναι μεγάλο ψέμα που δεν θα το νιώθεις, αν πεις για πάντα θα είναι ψευδαίσθηση του παρόντος και αν κοιτάξεις την βροχή της ζωής σου με το κεφάλι προς τον ουρανό θα νικήσεις, έστω και για μια στιγμή. Επαναστάτες με αιτία είμαστε, με φόβους, κρυμμένα μυστικά, ζωντανά ψέματα, καπνούς στο μυαλό και τσιγάρο στα χείλη. Με αξέχαστες μουσικές που μας καύλωσαν και όμορφες εικόνες που είδαμε. Με ατελείωτα βράδια κοιτώντας τα αστέρια και φτιάχνοντας πρόστυχα όνειρα στο μυαλό μας. Με απροσάρμοστες λέξεις στην κοινωνία τον ξένων και των απρόσωπων ανθρώπων. Με σιωπηλές ματιές ξεχασμένων εραστών. Και όταν γελάς, ξεχνιέσαι… αλλά κλαις κρυφά, κρυφά από όλους και από όλα, μέχρι και από εσένα. Ξέρεις κάτι; Δεν ζεις, υπάρχεις και δεν προσπαθήσεις να το αλλάξεις αυτό. Λόγια, μόνο λόγια. Χρειάζεσαι μία απομυθοποίηση για να ζήσεις, να αγαπήσεις, να αποθηκεύσεις στιγμές, να μπορείς να σηκώνεσαι κάθε φορά που πέφτεις, να ακούς και να μιλάς χωρίς να φοβάσαι, να κάνεις έρωτα, να παίζεις, να ελευθερώσεις τα όνειρα σου. Μια απομυθοποίηση κι ας σε τρομάζει η σκέψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου