Mors ultima ratio.

-Μικρές σκέψεις…
-ξεχασμένων εραστών.
-Το ταξίδι μου είναι μεγάλο μα…
-θα τα καταφέρεις…
-γιατί θα σκέφτομαι εσένα.
-Χαχ…θα μου λείψεις.
-Δεν πρέπει.
-Θα κλαίω τα βράδια που δεν θα είσαι εδώ.
-Όχι, όχι εδώ θα είμαι και θα σε προσέχω.
-Όχι δεν θα είσαι, μην μου λες ψέματα.
-Εδώ θα είμαι σου λέω, αλήθεια.
-Σταμάτα να μου λες ψέματα.
-Μ’αγαπάς;
-Πολύ.
-Κι εγώ, δεν θα σου έλεγα ποτέ ψέματα.
-Μην φύγεις, δεν θέλω.
-Δεν μπορώ.
-Πονάω όταν το σκέφτομαι.
-Πονάω όταν πονάς.
-Μη…σε παρακαλώ.
-Ησύχασε.
-Θα σε θυμάμαι για πάντα όταν ήσουν καλά, χωρίς το χλωμό πρόσωπο και τους κύκλους κάτω από τα μάτια, χωρίς να είσαι ξαπλωμένος και να βήχεις όλη την ώρα. Θα σε θυμάμαι να γελάς και να με έχεις αγκαλιά και θυμάμαι και αυτό το ταξίδι χωρίς προορισμό που κάναμε και μείναμε από βενζίνη κι εσύ έβριζες κι εγώ γελούσα, γιατί πρώτη φορά σε έβλεπα έτσι και…
-κι εγώ προσπάθησα να σου θυμώσω αλλά δεν τα κατάφερα, είσαι τόσο γλυκιά όταν γελάς.
-Σε παρακαλώ.
-Καληνύχτα.