Και πάντα ήταν αλλιώς. Πάντα ήταν απροσάρμοστη. Πάντα ξεχώριζε.
Όχι, δεν το έκανε επίτηδες. Όχι, δεν ήθελε να τραβήξει τα βλέμματα. Όχι, δεν μιλούσε πολύ.
Ξέρεις, κοιτούσε τους ανθρώπους στα μάτια. Ξέρεις, άκουγε τους άλλους χωρίς να παραπονιέται. Ξέρεις, χαμογελούσε στους ξένους μέσα στην "ξένη" πόλη.
Θυμάσαι; Καθόταν όλο το βράδυ και κοιτούσε τα αστέρια, όσα αστέρια μπορούσε να δει. Θυμάσαι; Έμενε ξύπνια για να δει την ανατολή. Θυμάσαι; Ζωγράφιζε στην παραλία.
Άκου την. Κοίτα την. Σκέψου την. Αγάπα την. Ερωτεύσου την. Μίσησε την. Βρίσε την. Πλήγωσε την. Μα ποτέ, ποτέ όμως, μην την ξεχάσεις. Θα θρηνείς πολύ για αυτό. Όλοι όσοι ξεχνάνε τον εαυτό τους, κλαίνε κρυφά τα βράδια.
Όχι, δεν το έκανε επίτηδες. Όχι, δεν ήθελε να τραβήξει τα βλέμματα. Όχι, δεν μιλούσε πολύ.
Ξέρεις, κοιτούσε τους ανθρώπους στα μάτια. Ξέρεις, άκουγε τους άλλους χωρίς να παραπονιέται. Ξέρεις, χαμογελούσε στους ξένους μέσα στην "ξένη" πόλη.
Θυμάσαι; Καθόταν όλο το βράδυ και κοιτούσε τα αστέρια, όσα αστέρια μπορούσε να δει. Θυμάσαι; Έμενε ξύπνια για να δει την ανατολή. Θυμάσαι; Ζωγράφιζε στην παραλία.
Άκου την. Κοίτα την. Σκέψου την. Αγάπα την. Ερωτεύσου την. Μίσησε την. Βρίσε την. Πλήγωσε την. Μα ποτέ, ποτέ όμως, μην την ξεχάσεις. Θα θρηνείς πολύ για αυτό. Όλοι όσοι ξεχνάνε τον εαυτό τους, κλαίνε κρυφά τα βράδια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου